وقتی ادرار کردن کار سختی می گردد - آیان کتاب

اگر مثانه ما و عضلات اطراف آن به خوبی کار نمایند، ادرار کردن به راحتی انجام می گردد و مجبور نیستید بر آن متمرکز شوید. اما حتی اگر کاملا سالم باشید، ادرار کردن بسیار پیچیده تر از آن است که تصور می کنید.

ابتدا باید ادرار فراوری گردد که بسته به مقدار مایعات مصرفی شما و کار کرد کلیه شما دارد، سپس باید عضلات کف لگن و اسفنکترها (دریچه های عضلانی مجاری اداری) شل شوند و بالاخره باید مثانه منقبض گردد تا ادرار را به خارج براند.

هماهنگی پیچیده میان این مراحل به ارتباط درست بین عضلات، اعصاب و مغز احتیاج دارد. از جمله دلایل شایع اشکل در ادرار کردن در یک افراد سالم به خصوص در زنان شل نشدن کافی عضلات کف لگن است.

اگر به طور گاهگاهی در موقعیت های پراسترس مثلا دادن یک نمونه ادرار در مطب دکتر دچار اشکال در ادرار کردن می شوید، نباید نگران باشید.

اما اگر به طور مرتب و برای مدت های طولانی ادرارتان را نگه می دارید، به این ترتیب مثانه تان عادت ممکن است به این شیوه نادرست عمل کند و در درازمدت مشکل ادرار کردن ایجاد می گردد. نگهداشتن ادرار به طور موردی مثلا در یک جلسه طولانی مدت مسئله ای ایجاد نمی کند، اما این کار را تکرار کنید و هنگامی مثانه تان به شما می گوید زمان ادرار کردن فرا رسیده است، به آن توجهی نکنید و ادرارتان را نگهدارید، ممکن است کارکرد عضلات کف لگن تان که به ادرار کردن یاری می نمایند، دچار اشکال گردد. اگر نتوانید عضلات کف لگن تان را شل کنید، نمی توانید به راحتی ادرار کنید.

یبوست هم می تواند مشکل آفرین باشد: هنگامی که راست روده با مدفوع پر شده باشد، به صورت مانعی در برابر مثانه در می آید، مانع از خالی شدن مثانه به طور طبیعی می گردد. در این شرایط احساس ادرار کردن به وجود می آید اما نمی توانید مانند حالت طبیعی مثانه تان را خالی کنید.

بعلاوه عارضه ای به نام پارورزیس (paruresis) یا مثانه خجالتی وجود دارد که به معنای مشکل پیدا کردن فرد در ادرار کردن در هنگامی است که دیگران در نزدیکی اش هستند، مثلا در توالت های عمومی. این عارضه در واقع یک فوبی اجتماعی است. افراد مبتلا به این عارضه سعی می نمایند تا جایی که ممکن است در خانه ادرار نمایند، مقدار مصرف مایعاتشان را محدود می نمایند و حتی کوشش می نمایند از موقعیت های اجتماعی اجتناب نمایند.