نیوشا ضیغمی: اول دخترم، بعد بازیگری - آیان کتاب

ضیغمی سال هاست که به عنوان سفیر انجمن حمایت از بچه ها کار و خیابان تمام کوششش را جهت توانمندسازی بچه ها کار انجام می دهد و آرزویش در امروز، روز تولدش این است که تمام مردم سرزمینش شاد باشند. گفت وگویی که می خوانید به مناسبت 39 سالگی این هنرمند اجرا شده و او برایمان از فعالیت ها و دل مشغولی های این روزهایش می گوید.

در سال های اخیر حضورتان کمرنگ شده. این موضوع ناشی از فیلمنامه های ضعیف است یا دلایل دیگری دارد؟

من درگیر مسائل شخصی خودم بودم، اما الان دخترم لنا دیگر یک سال و دو ماهش شده و باوجود این که خیلی شیطان است و تمام وقت من را می گیرد، اما قرار است از ماه آینده دوباره کارم را آغاز کنم و به روال طبیعی

زندگی ام برگردم.

در مدتی که کار نمی کردید حوصله تان سر نرفت؟

نه، واقعا. آنقدر هیجان اضافه شدن یک عضو نو به خانواده مان زیاد و البته شیرین بود که در خانه بودن اذیتم نمی کرد. ضمن این که در این مدت برخی از فیلم هایی که قبلا بازی نموده بودم اکران و برخی دیگر از فیلم هایم وارد شبکه نمایش خانگی شد. هر زمان هم که وقت داشتم متن هایی که به من پیشنهاد می شد را مطالعه می کردم و اگر بگردد قرار است در آینده نزدیک یک کار تئاتر انجام بدهم که در واقع اولین تجربه تئاترم محسوب می گردد. برای آغاز فعالیت مجددم در حال حاضر یک کار سینمایی و یک کار در شبکه نمایش خانگی دارم که، چون هر دو در مرحله پیش فراوری هستند ترجیح می دهم فعلا در خصوصشان صحبت نکنم. کلا می خواهم بگویم در این مدت که در خانه بودم اصلا احساس نمی کردم از فضای کاری فاصله گرفتم.

هنوز هم علاقه دارید به عنوان یک بازیگر در نقش تهیه کننده یا سرمایه گذار فعالیت کنید؟

من در چند فیلم سینمایی به عنوان سرمایه گذار و تهیه کننده سهم داشتم، اما متاسفانه به قدری شرایط اکران پیچیده شده که امروز دیگر ترجیح می دهم اگر قرار است کاری انجام بدهم با دید بازتری این کار را بکنم. سال 89 من اولین بازیگری بودم که در یک فیلم سینمایی (پرتغال خونی به کارگردانی سیروس الوند) سرمایه گذاری کردم و این موضوع علنی شد. آن موقع هجمه های عجیب و غریبی علیه من به وجود آمد که البته بعد از آن، چون بسیاری از همکارانم هم این کار را انجام دادند، دیگر حساسیت اولیه از بین رفت. اما به هر حال من، چون اولین نفر بودم بابت برخی حرف ها بسیار اذیت شدم و امروز دیگر اگر قرار باشد وارد حوزه تهیه کنندگی و سرمایه گذاری شوم با پختگی بیشتری این کار را انجام می دهم.

شما در تلویزیون و سینما کار های زیادی انجام دادید، اما چرا در سال های اخیر حضور کمتری در تلویزیون داشتید؟

من بازیگری را با سریال در چشم باد به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی آغاز کردم. همان طور که می دانید اثر فاخری است، اما بعد از آن هر زمان بین پیشنهاد های تلویزیونی و سینمایی قرار می گرفتم اهم و فی الاهم می کردم که نتیجه اش می شد بازی در فیلم سینمایی. ولی بدون شک اگر بازی در یک سریال خوب و استاندارد پیشنهاد گردد حتما آن را انجام می دهم و این مستلزم متن، کارگردان و... خوب است که منجر به خروجی خوب می گردد. کمااین که خیلی از همکاران من شهرتشان را از سریالی که سال ها پیش بازی نموده اند، دارند.

پس تفاوتی برایتان نمی نماید که در کدام حوزه کار کنید؟

نه. البته من خودم را بازیگر سینما می دانم، اما بازیگر، بازیگر است. درست است که بازی در قاب های سینما، تلویزیون و تئاتر با هم تفاوت هایی دارد، اما به هر حال شغل یک بازیگر بازیگری است و در خصوص من هر زمان متن خوب از هر رسانه ای به من پیشنهاد گردد آن را انجام می دهم.

چرا طی این سال ها بیشتر در زمینه طنز فعالیت کردید. فکر نمی کنید از این نظر خودتان را محدود نموده اید؟

این انتخاب های من کاملا اتفاقی بود. شاید به این خاطر بود که حجم کار های کمدی در سال های اخیر افزایش یافته. در واقع تصمیم گیری شخصی نکردم که حتما در ژانر کمدی بازی کنم و از آنجا که احساس می کنم به نوعی انگار دارم در فیلم های کمدی تثبیت می شوم به چند پیشنهادی که از این جنس بودند جواب منفی دادم.

به نظرتان طنز این سال ها چقدر با طنز سال های گذشته فرق دارد؟

در سینمای امروز به طور کامل پخش کننده تصمیم گیرنده است. خواست و نیت پخش کننده است که فیلمی دیده گردد یا نه، اما در خصوص فیلم های طنزی که ساخته می گردد باید بگویم که به نظرم سینمای کمدی ما به سمت شوخی های کلامی رفته که قبلا نبود و راستش را بخواهید برای خود من هم چندان مجذوب کننده نیست. این در حالی است که از همین روزمرگی های اجتماع مان نکات طنز جالبی می توان برداشت کرد، اما سینمای ما به سمت شوخی های کلامی رفته و از آنجا که فیلم هایی از این دست خوب در گیشه می فروشد، فیلمسازان دیگر هم به این سمت گرایش پیدا کردند که اتفاق خوبی نیست.

پس هنوز هم بعد از سال ها بازیگری به تجربه های تازه تر علاقه مند هستید؟

قطعا. هر انسانی در هر سنی باید تجربه های نو را امتحان کند و بیاموزد. اگر کسی بخواهد فکر کند که الان دیگر من کار هایی که باید را انجام دادم و دیگر زندگی تجربه نوی ندارد به من بدهد، تبدیل به یک موجود راکد می گردد.

چه شد که به انجمن حمایت از بچه ها کار و خیابان پیوستید؟

من سال هاست که با انجمن حمایت از بچه ها کار و خیابان به عنوان سفیر و نماینده این انجمن همکاری می کنم و طی این مدت کوشش کردم جامعه درباره بچه ها کار شناخت بیشتری پیدا کند، اما به تازگی رویکرد انجمن تغییر نموده و به احتمال زیاد فعالیت هایش را در قالب دیگری جلو می برد که به تبع آن شکل و شمایل فعالیت های من هم تغییر می نماید.

انجمن حمایت از بچه ها کار و خیابان تا چه میزان متکی به حمایت های دولتی است؟

انجمن ما بیشتر متکی به نهاد های مردمی است، اما از آنجا که بچه ها کار و خیابان از بزرگ ترین مسائل جامعه ما هستند برای سازماندهی هرچه بهتر آن احتیاج به حمایت های دولتی است. تعداد بی شماری از بچه ها سرزمین ما هر شب داخل سطل های زباله ها در پی غذاهایشان می گردند و زباله گرد هستند. از این بچه ها سوءاستفاده های بی شماری می گردد و ما نمی توانیم این بچه ها را نادیده بگیریم. چون با وجود تمام آسیب هایی (عقده، تحقیر و...) که در زندگی شان دیده اند، مسائل و خطرات زیادی را در بزرگسالی برای جامعه به وجود می آورند که جبران ناشدنی است. مسائل این بچه ها به قدری وسیع است که انجمن های خصوصی بضاعت و توانایی پوشش تمام مسائل شان را ندارد و رسیدگی به این بچه ها به شدت زیرساختی و مهم است که باید حمایت های همه جانبه دولتی از آن گردد.

امروز 39 ساله می شوید. چه حس و حالی دارید و آرزویتان در روز تولدتان چیست؟

بله امروز 39 ساله می شوم و بزرگ ترین آرزویم برای مردم این است که آرامش داشته باشند و آن قدر درگیر فشار های مالی و بحران نباشند. از بزرگ ترین غصه های من تماشا مردمی است که زیر فشار روزمرگی، شاد بودن را فراموش نموده اند که امیدوارم روزی برسد که این آرزویم برآورده گردد. برای خودم و خانواده ام هم آرزوی سلامتی دارم، چون می دانم بدون سلامتی و آرامش هیچ چیز معنا ندارد. دلم می خواد تمام انسان ها زندگی پویایی داشته باشند و امروزشان بهتر از دیروزشان باشد.

پ