رفتار ما با فرد مبتلا به سرطان باید چگونه باشد؟ - آیان کتاب

عکس العمل ما، چه تاثیری بر مبتلایان به سرطان دارد؟! وقتی کسی برگه آزمایش را نشان شما می دهد و می گوید که مبتلا به سرطان است، شما باید عکس العملی حساب شده و منطقی داشته باشید چرا که آن شخص در ضعیف ترین و شکننده ترین موقعیت روحی واقع شده است.

لتی کتین پگربین، نویسنده کتاب (چطور دوست خوبی برای دوست مریض خود باشیم)، سرطان سینه دارد. او درباره آموزش و نیاز به خواندن این کتاب می گوید: مطمئنم شما دوست خوبی در سر میز نهار یا دورهمی های محبت آمیز هستید؛ اما اینکه چطور یک دوست خوب برای دوست بیمارتان باشید، غریزی نیست. بهتر است از قبل مطالعه کافی در این باره داشته باشید تا بتوانید در بحران به درستی رفتار و صحبت کنید.

1. یکی از همسایگان خانمی که مبتلا به سرطان سینه است در پاسخ به این موضوع گفته است: خب، حداقل الان لاغرتر هم می شوی. شاید آن همسایه می خواسته فضا را عوض کند، اما مطمئنا این جمله درستی برای گفتن به کسی که سرطان دارد نیست.

2. هیچگاه نگویید: یکی از بستگان، خواهر، مادر یا ... به دلیل همین سرطان فوت نموده است. این جمله در فکر بیمار درصد نجات نیافتن از بیماری را تکرار می نماید. باعث افکار منفی در فرد می گردد تا جایی که شاید از ادامه درمان خود منصرف گردد.

3. تا مدتی اصلا سعی در تغییر فضای حاکم نکنید، جوک تعریف نکنید. نباید جلوی فرد مبتلا به سرطان گریه کنیم تا روحیه خود را از دست ندهد. اما حس واقعی ناراحت شدن خودتان را بدون اغراق بروز دهید. با نیش و کنایه صحبت نکنید. اگر نمی توانید حرف های مثبت و مفید بزنید، بهتر است که با او هم کلام نشوید.

4. بیشتر سرطان ها ریشه در ژنتیک ما دارند و تنها چیزی که باعث بروز آن ها می گردد نوعی محرک است که می تواند هر چیزی باشد. پس نپرسید: تو که وگان بودی پس چرا سرطان گرفت؟!

ماری جین ماسی، روانشناس مرکز سرطان در نیورک، که بر سرطان سینه خانم ها تمرکز دارد، می گوید: هیچ گاه از یک بیمار سرطانی نپرسید: چه کاری می توانم برایت انجام بدهم؟. بگویید: هر ساعتی از شبانه روز که نیاز به یاری داشتی، من هستم. چیزی که حتی یبیشتر از سرطان، بیماران را اذیت می نماید، از دست دادن دوستانشان است. ما باید از خودمان همدلی، هم فکری و هم نوع دوستی نشان دهیم و ناپدید نشویم. به طور مثال یکی از دوستان خانمی که مبتلا به سرطان سینه است، هر روز به او زنگ می زد و حال او را می پرسید. در بعضی روز ها هم فقط یک استیکر قلب برایش می فرستاد. افرادی که سرطان دارند نیاز به روحیه حمایت کننده شما دارند. شاید کلمه دلسوزی مناسب نباشد، اما باید برای آن ها دلسوزی کرد و نشان داد که برایمان مهم هستند. این احساس مهم بودن برای بیماران مبتلا به سرطان یعنی امید به درمان و بازگشت به زندگی عادی.

برایش غذایی که دوست دارد را بپزید. موضوعاتی که می دانید تنش زا هستند مطرح نکنید تا جو را متشنج نکنید. باید به خاطر داشته باشید که اولین جراحی فشار زیادی را بر روی بیمار دارد در روز هایی که قرار است به اتاق عمل بروند حتما پیشش باشید و بگویید که منتظرش هستید تا با حال بهتری پیش شما برگردد. اگر نمی توانید در کنارش حضور داشته باشید، بهتر است که قبل از عمل با او تماس بگیرید و بعد از عمل هم با او صحبت کنید و جویای حالش شوید. گاهی اوقات ما برای کاری نیاز به هدایت و مشورت داریم، اما گاهی دوست داریم فقط حرف هایمان را به کسی بزنیم بدون اینکه ما را نصیحت کند یا راهکاری به ما بدهد. در برخورد با بیماران مبتلا به سرطان فقط سعی کنیم مستمع خوبی باشیم. بسیاری از بیماران مرکز سرطان در نیورک، به خانم ماسی گفته اند: به هیچ کس از دوستان و آشنایان، درباره بیماری خود چیزی نگفتیم. درست است که از حمایت آن ها برخودار نبودیم؛ اما از آن ها ناامید هم نشدیم.

منبع: huffpost

ایرنا